Όχι στην ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στην αποκομιδή

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων

Όχι στα εργοστάσια καύσης

Ναι στην πρόταση κοινωνικής διαχείρισης των απορριμμάτων

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στην αποκομιδή

Τις τελευταίες μέρες οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, δίνουν σκληρούς αγώνες ενάντια στο πολυνομοσχέδιο για την εφεδρεία και την μείωση των απολαβών τους, που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση. Προσπαθώντας να εξυπηρετήσει δύο σκοπούς (καταστολή και ιδιωτικοποίηση), η κυβέρνηση απειλεί ότι αν δεν σταματήσει η απεργία θα κλείσει τις υπηρεσίες αποκομιδής των Δήμων και θα προσλάβει ιδιώτες! Έτσι προσπαθεί να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και τα συμφέροντα των εργολάβων που δραστηριοποιούνται στο έργο της αποκομιδής. Αυτό δεν πρέπει να περάσει!

Επίσης τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες για την κατασκευή εργοστασίων καύσης που θα διαχειρίζονται τα σκουπίδια. Ούτε αυτό πρέπει να περάσει!

Το θέμα της αποκομιδής και της διαχείρισης των απορριμμάτων συνδέονται μεταξύ τους και θα πρέπει οι εργαζόμενοι και οι τοπικές κοινωνίες όπου θα χτιστούν τα εργοστάσια καύσης ή νέοι “χώροι υγειονομικής ταφής”, να δώσουν μια δυναμική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης και των εργολάβων. Μια αντιπρόταση για την κοινωνική διαχείριση και αποκομιδή των απορριμμάτων είναι η ακόλουθη:

Δύο ΟΧΙ και τρία ΝΑΙ για τη διαχείριση απορριμμάτων

Κερδοσκοπική ή κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων;

Στην Ελλάδα σήμερα, τα αστικά στερεά απορρίμματα καταλήγουν είτε σε ανεξέλεγκτες χωματερές είτε σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ).

                Στη θέση αυτών, προωθείται πανελλαδικά η εγκατάσταση εργοστασίων καύσης – ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων, που θα αναλάβουν ιδιωτικές επιχειρήσεις στα πλαίσια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμμάτων. Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον των πολυεθνικών και εθνικών εταιρειών οφείλεται στο γεγονός ότι η διαχείριση των απορριμμάτων μπορεί να αποφέρει κέρδη. Κέρδη για τους επιχειρηματίες, τα οποία θα προκύψουν από τα επιπλέον οικονομικά βάρη που θα πληρώσουν οι πολίτες για την ιδιωτικοποιημένη διαχείριση απορριμμάτων και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης με τα εισοδήματα συνεχώς να μειώνονται και την ανεργία να αυξάνεται.

                Η σημερινή κατάσταση με τις χωματερές και τους ΧΥΤΑ και η σχεδιαζόμενη με τα εργοστάσια καύσης – ενέργειας αποτελούν τις χειρότερες λύσεις διαχείρισης απορριμμάτων από κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική άποψη.

                Αυτό προκύπτει τόσο με βάση τα πορίσματα της επιστήμης παγκόσμια, όσο και με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες και πολιτικές, σύμφωνα με τις οποίες οι καλύτερες λύσεις κοινωνικά-οικονομικά-περιβαλλοντικά είναι η πρόληψη-μείωση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση-λιπασματοποίηση των απορριμμάτων. Οι λύσεις αυτές είναι οι φθηνότερες, προστατεύουν το περιβάλλον, μπορούν να υλοποιηθούν από τις τοπικές κοινωνίες και τα οφέλη να τα καρπωθεί η κοινωνία και όχι οι κερδοσκόποι.

                Υπάρχει λοιπόν μια επιστημονικά και θεσμικά διεθνώς αποδεκτή ιεραρχία των μεθόδων διαχείρισης των απορριμμάτων, που αναδεικνύει τις λύσεις που ωφελούν τις τοπικές κοινωνίες.

Κείμενο διαλόγου της Πρωτοβουλίας για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων

Το γενικό πλαίσιο

Η ποσότητα, η ποιότητα, η σύνθεση των παραγόμενων απορριμμάτων και ο τρόπος της διαχείρισής τους είναι στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με το συγκεκριμένο τρόπο οικονομικής ανάπτυξης και οργάνωσης της κοινωνίας μας. Στον παράγοντα αυτόν ανήκει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κρίση. Το πρόβλημα επιτείνεται από κρατικές πολιτικές προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, από την αδιαφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και από κακές ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές. Μια σειρά από σοβαρές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια και, ιδιαίτερα, τη φετινή χρονιά (2011) επιβεβαιώνουν ότι διανύουμε μια περίοδο οριστικής διαμόρφωσης του χάρτη της διαχείρισης των απορριμμάτων για τα επόμενα 20-30 χρόνια.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του εθνικού και των περιφερειακών σχεδιασμών 

·         η υποβάθμιση, στην πράξη, των πολιτικών της πρόληψης, της μείωσης του όγκου των απορριμμάτων, της ανάκτησης και της ανακύκλωσης (συμπεριλαμβανομένης της κομποστοποίησης). Αυτό εκφράζεται, στην πράξη, με την υπερδιαστασιολόγηση εγκαταστάσεων επεξεργασίας, που σχεδιάζονται έτσι ώστε να υποδέχονται το σύνολο, σχεδόν, των σύμμεικτων απορριμμάτων, αντί ενός συνεχώς μειούμενου ποσοστού, που αποτελεί το “σφάλμα” του συστήματος.

·         η επιλογή της λύσης των μεγάλης κλίμακας σύνθετων εγκαταστάσεων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων.

·         η εμφανής πριμοδότηση τεχνολογιών, που συνδέονται με την ενεργειακή αξιοποίηση, μέσω, κυρίως, της θερμικής επεξεργασίας, όπως η καύση δευτερογενών προϊόντων της επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων (RDF και SRF) ή και η απευθείας  καύσης των σύμμεικτων απορριμμάτων.

·         η εκτεταμένη εμπλοκή της διαχείρισης των απορριμμάτων με την ηλεκτροπαραγωγή, μέσω της καύσης, ακόμη και σύμμεικτων απορριμμάτων, και μάλιστα (επιδοτούμενης) με το μανδύα των ΑΠΕ.

·         η δυναμική εισβολή και επικυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, με βλέψεις και στο επίπεδο των δήμων, ακόμη και στην αποκομιδή των απορριμμάτων.

·         η προοπτική της εκτόξευσης του κόστους της διαχείρισης των απορριμμάτων, με άμεσο αντίκτυπο στα τέλη που θα κληθεί να καταβάλλει ο πολίτης.

·         ο εξοβελισμός και της παραμικρής μορφής κοινωνικής συμμετοχής και κοινωνικής ανταποδοτικότητας από όλο το σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων